Tuesday, February 12, 2008

Διακοπή ρέβματος


Αγαπητόν μου ημερολόγιον,

Σκατά τα έκαμα σήμερα. Ήρθεν ο ανεπρόκοπος ο δισέγγονος μου ο Σπυρούκος με τους φίλους του. Σκατά φίλους, κουνιστή κιαφτή σαν τα μούτρα του. Ο ένας τουλάχιστον έμιαζε με παλικάρι, ο άλος όμος ήταν σκέτη κοπέλα. Κι έτσι κε δε γνόριζα για της παρέες του θα τον νόμιζα για κοπέλα αληθινή.

Κάτσανε κε φαγανε τα μούλικα τα σουτζουκάκια σμυρναι’ι’κα που τους έφτιακα κε μετά πλακοσανε τα χόρτα. Την σκοδαλιά που τους έβγαλα ούτε νακουμπισουν δεν ήθελαν τα κολόπαιδια. Μυρίζει λεη ο στόμας τους κε δε θέλουν. Όταν βάζουν τα πραγματά τους, Θεέ μου σχόρα με, ο ένας στον πισινο του αλουνού, δεν εχουνε πρόβλιμα! Κρατίθικα να τους το πω. Έχε χάρη που ο Σπυρούκος ήνε ο μόνος από την οικογένια μου που με σκέφτετε κε με προσέχη. Ο Θεός να τον έχη καλά κε να τον φοτίση να βρη μια κοπέλα μιά ημέρα κε να κόψει της ανομαλίες.

Επίσης σίμερα ήχαμε διακοπή ρεύματος κι έχασα την Τατιάνα. Η σουμέλα με πήρε τηλέφονο από το σπίτι της νύφης της κε μου ήπε πος ήχε την Άντζελα την Δημητρίου στην Δρούζα κε πολή θύμοσα που δεν μπόρεσα να το δο. Καλή τραγουδιάρα κιαφτή του λόγου της. Λίγο με το χαζό το παιδί της τα σκάτοσε, αλά τι φτέη αφτή αν το παιδί δεν είναι γερό στο μυαλό; Ο Θεός δίνη κι ο Θεός πέρνη, έτσι μέμαθαν εμένανε.

Τόρα πήγα μέχρι το γαλακτοπολείο κε αγορασα έναν κεσε γιαούρτι για να το φαο το βράδι που έχη τον Λαζόπουλο κε που πολή μαρέση γιατί τα λέη χίμα κε σταράτα. Να αγίαση ο στόμας του. Εύχομε μονάχα αυτή η ενεπρόκοπη στην ΔΕΗ να μην κάμουν καμια βλάκια κε μου το κόψουν το ρεύμα πάλι βραδιάτικα, πολή θα χαλαστό.

Αυτά καλό μου ημερολόγιο. Φτάνη για σήμερα γιατί με πονέσανε τα μάτια μου.

2 comments:

George Tsitiridis said...

Κυρία Κατίνα
Πισωγλέντης εδω
για δείτε αυτο το κείμενο ... που ταιριάζει με την ιστορία σας

http://pisoglendis-pisoglendis.blogspot.com/2008/02/blog-post_16.html

σας φιλώ

και γω απ το Ποντο ειμαι
τεμετερον

Κυρά Κατίνα said...

Καλό μου παιδί.

Φχαριστό για το σχολιό σου στο μπλόγκ μου. Ηδα το κημενό σου. Πολύ σοστά τα λέγης. Εμένα η νύφες μου κε η γιή μου με γράψανε εκή που δεν πιάνη η μελάνι.

Εφτιχός που υπάρχη κι ο Σπυρούκος στην ζωή μου που με έβαλε σπίτη του. Κιας ήνε τιούτος.