Αγαπητόν μου ημερολόγιον,
Εχθές ήδα μαζί με τον Σπυρούκο τον δισεγγονό μου την γιούροβύζιον. Πολή ωρέα εκπομπή κε πολή καλό πρόγραμμα κάνανε τα δυό κορίτσια. Της αδερφές Καλουτά μου θημίσανε τ ατιμά. Πολή το χάρικα που θα στίλουμε την Καλομίρα γιατί ήνε καλό κε γλικό κορίτσι. Ο Σπυρούκος θήμοσε γιατί ήθελε τον Μαρτάκη. Μορέ ξέρω εγω καλά τι τον ήθελε τον Μαρτάκη, αλλα δεν θα μιλήσο. Δεν λέο βέβεα, καλό παιδί φένετε ο καημένος, κι έχη όμορφα μάτια. Αλλά πολή κουνιέτε κε δεν ήνε όμορφο ο άνδρας να κουνιέτε έτσι. Φησικά καμία σχέση με τους δικούς μας τους λεβεντοχορούς που χορεύανε κάποτες η άνδρες. Αχ. Πάνε εκήνα τα χρόνια.
Επήσης πολί γέλασα με τον Λαζοπουλο. Σοστά κι ωρέα τα λέη το παλικάρι. Κι αφτός ο Κούγιας! ΑΧ! Εδώ στο λεμό που κάθετε ο αλήτης. Να μην αφίνη τα παιδιά του να πάνε στην Μικονο! Γιατί;! Τι φοβάτε; Όχι να μας το πη! Μην του βγει τ’ αγοράκι του κουνιστός σαν τον Σπυρούκο μου; Δηλαδή, όπιος πάη στην Μικονο, γίνετε τιούτος;! Ήμαρτον Θεέ μου. Εμένα ο Σπυρούκος ποτέ δεν πήγε στην Μικόνο μικρός, μεγάλος πάη σινέχεια, κε από μικρό παιδί, όλο μαγόρια τον πιάναμε με κατεβασμένα τα βρακιά! Αμα ήνε να σου βγη το παιδί κουνιστό, δεν πα να βαράς τον κόλος κάτο!
Κι αφτό βρε παιδί μου με τους δημοσιογράφους που σκοτόνοντε στην τηλεόραση. Τι κακο πράγμα κιαφτό. Έτσι ήνε όμος. Αν πέση διαθφορά, έτσι γίνετε.
Κατά ταλα όλα καλά καλό μου ημερολόγιο. Σήμερα άνιξα φίλο κι έκανα τυρόπιτα για τον Σπυρόυκο μου. Τωρα την νιόθω που μιρισε όλο το σπίτι. Θα σαφισο για σημερα για να παω να δο αν εγινε μην την καψω η τρελη κε τρέχω μετα.